Welkom bij atelier Zin

Don’t be afraid to start all over again. You may like your new story better

Welkom bij atelier Zin, de ontmoetingsplek voor mind, body & soul. Atelier Zin is de opvolger van Maison Feliz, homemade happiness.

Toen ik enkele jaren geleden de diagnose fibromyalgie kreeg, ging er zoveel door me heen. Opluchting enerzijds, want het kind had eindelijk een naam. Niet de meest populaire, bleek al snel. Want mensen hadden vlug een oordeel klaar. Angst ook wel. Want hoe moest het nu verder? Mama van 4 kleine kinderen en nog maar net een zaak gestart. De plannen met Maison Feliz verdwenen in de vergeethoek toen bleek hoe zwaar het fibromonster was. Gelukkig ben ik ook gezegend met een hoop vechtlust, ik stam namelijk uit een geslacht van straffe madammen. Die vechtlust brengt ons ineens enkele jaren verder, naar vandaag.

Tussen het krijgen van de diagnose en vandaag zit ongeveer 4 jaar. Time flies when you are having fun ;-). Nu ja, het leven bleek niet altijd zo vol plezier te zitten. Met vallen en opstaan (helaas ook heel letterlijk soms) kreeg ik terug meer vat op mijn zieke lichaam. Het cliché dat er nieuwe deuren openen wanneer er andere sluiten: check! Toen ik de deur van mijn getrouwde leven definitief dicht trok, kwam ik “oep de baaik” terecht, een ander deel van mijn geliefde Hoegaarden. Het nieuwe huis werd met veel bloed, zweet en tranen verbouwd. En er bleek genoeg plaats voor mijn eigen atelier. Zo werd atelier Zin geboren.

Mijn fibromonster bleek “a blessing in disguise“. Natuurlijk zou ik liever helemaal gezond zijn, daar ga ik niet flauw over doen. Maar hé, wat zijn mijn opties? Blijven kniezen in een hoekje of proberen mijn nieuwe zelf te omarmen? Na lang wikken en wegen besloot ik om atelier Zin op te starten, een ontmoetingsplek voor mind, body & soul. Een plekje waar iedereen even op adem kan komen, waar plaats is om jezelf te mogen zijn en om jezelf terug te vinden als je het even niet meer weet. Ik ga graag samen met jou op pad.

Knijp eens effe in mijn arm, het is eindelijk zover! Weer word ik overspoeld door diezelfde emoties. Opluchting, want eindelijk kan ik mijn deuren openen en de wereld kennis laten maken met atelier Zin. Angst ook wel, want wie zegt dat die wereld – het laatste jaar zo in de wurggreep van Corona- zit te wachten op atelier Zin? Net daarom start ik nu toch, zij het met knikkende knieën. Want leren om milder te zijn voor jezelf en voor anderen, dat kan iedereen wel gebruiken. Zeker in deze turbulente tijden. En die knikkende knieën? Part of my fibromonster. Ik maak een vuist in mijne zak, zoals opa Albert mij vroeger geleerd heeft en ik spring, want die straffemadammengenen jeuken! En in het slechtste geval ga ik “oep mijn bakkes“. Dan krabbel ik wel weer recht, genoeg lieve mensen om me heen die me opvangen of oprapen.

Hopelijk tot snel,

liefs, Lien